Duâsı makbûl bir zât idi. İnsanlar, duâsını alabilmek için uzak yerlerden gelirlerdi. Birgün birisi gelip:
Efendim, son nefeste selâmetle gidebilmemiz için duâ buyurun, dediğinde;
Her kim farzları edâ ettikten sonra, duâ ederse duâsı kabûl olur. Sen farzdan sonra duâ ederken bizi de hatırlarsan biz de seni hatırlarız. Bu durum hem sizin, hem de bizim için duânın kabûl olmasına vesîle olur, buyurdu..
Not Türbe örtüsünü zıyarete açmıştım Tekrarı nasıp olur inşallah
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder